Voordat we de LOA hadden..............

Na weer veel te lang wachten gaat het nu heel snel. Het lijkt erop dat we nog voor de zomervakantie kunnen afreizen naar China om Guang, onze zoon en Jun zijn broertje, in onze armen te kunnen sluiten.

Na een jaar gewacht te hebben, mochten we in december 2011 op intake komen bij Wereldkinderen. Na dit intake gesprek konden we beginnen met het verzamelen van al het papierwerk, wat nog voor de kerst is opgestuurd. Al snel kwam het bericht terug vanuit China dat onze papier waren geaccepteerd en dat we vanaf 19 januari een inlogdatum hadden en dus gematched konden worden. Hoewel het wachten inmiddels wel gewoon is, is dit toch altijd een moeilijke tijd en kan het niet snel genoeg gaan. Onze voorgevoelens dat het wel eens snel zou kunnen gaan kwamen inderdaad uit. De eerste keer dat wij gematched konden worden was direct raak. Op 28 februari kregen we het telefoontje van Wereldkinderen dat er een heel mooi kereltje op ons wachtte. Leuk om te vertellen is dat Jan weer werd gebeld toen hij op de parkeerplaats van zijn werk stond (net als bij Jun) en dat hij net z’n telefoon in de hand had met de gedachte dat het toch wel heel toevallig zou zijn dat………. en de telefoon ging over.

Wereldkinderen kreeg zelfs toestemming om Guang te bezoeken, zodat wij begin april een paar hele mooie foto’s van ons mannetje kregen. Alles in adoptieland gaat in stappen, dus de volgende stap was het overgaan van “to be proces” naar “in proces”, wat inhoudt dat China bezig is met de LOA. Na wederom 2 weken wachten (wat super snel is) hebben we woensdag 2 mei onze LOA (de definitieve toestemming vanuit China) ontvangen en uiteraard direct weer getekend en wel teruggestuurd.

We hopen dat we begin volgende week een definitieve afreisdatum krijgen, maar we denken zelf eind juni/begin juli. We gaan dan 3 weken naar China, waar we in Beijing beginnen en na een paar dagen afzakken naar het Zuiden, de provincie Guangdong, waar Guang is. De reis zal iets anders zijn dan de eerste keer, want het is daar subtropisch dus in korte broek en op slippers. We hebben er echt super veel zin in en kunnen niet wachten tot dat we met z’n 4-tjes zijn. Jun voelt zich al helemaal een grote broer en heeft zelfs al lief speelgoed apart neergezet voor Guang (niet teveel uiteraard :).